onderwijsethiek.nl

Het hoger onderwijs klaagt, als vanouds, over het niveau van de aankomende studenten. Ze weten niks en ze kunnen niks. Dat wordt gaarne aangevoerd als verklaring waarom de studieduur zo lang is, waarom de uitvalpercentages zo hoog zijn en waarom het hoger onderwijs meer geld en een langere programmaduur (of een schakelklas voor aankomende studenten) nodig heeft. Op de PABO moeten aankomende studenten tegenwoordig een rekentoets en een taaltoets afleggen. Als ze die onvoldoende maken, moeten ze hun kennistekorten (deficiënties) tijdens hun eerste studiejaar repareren (bijspijkeren). En daar krijgen ze geen studiepunten voor, ook al voldoen ze aan de formele toelatingseisen voor deze opleiding. Kan dat nou zomaar? Het Nederlandse onderwijsbestel is gefundeerd op de vooronderstelling dat het beginniveau van de bacholoropleidingen wordt afgestemd op het eindniveau van de wettelijk vastgestelde vooropleidingen.
Lees verder … (PDF)

Men loopt de laatste tijd te hoop tegen al die nieuwlichterijen in het onderwijs die te boek staan als ‘het nieuwe leren’ of ‘competentiegericht opleiden’. De weerstanden die bij docenten leven, worden bijvoorbeeld verwoord door de vereniging Beter Onderwijs Nederland (BON). Soms worden die docenten afgeschilderd als reactionaire, verzuurde mopperkonten, die zich meer door eigenbelang dan door het belang van leerlingen of studenten laten drijven. Maar de BON kan zich ook profileren als een vereniging ter verdediging van een professionele beroepsethiek of – wat bijna hetzelfde is – als een vereniging ter bestrijding van kwakzalverij in het onderwijs. Hier wordt dat idee aan de hand van een persoonlijke ervaring uitgewerkt. Competentiegericht onderwijs stelt de docent-als-expert, verantwoordelijke spreekbuis van een vakgebied, op de proef.
Lees verder … (PDF)

Engels als instructie- en communicatietaal voor Nederlandstalige leerlingen en studenten? Volgens de SCP-studie ‘Investeren in vermogen’ is het TTO (tweetalig voortgezet onderwijs) een belangrijke onder­wijsinnovatie ten behoeve van getalenteerde leerlingen. Jan Blokker junior (De Volkskrant 11-1-2007) is het daar niet mee eens; hij meent dat de moedertaal van leraren en leerlingen de voorkeur verdient als voertaal in het onderwijs.
In het kader van de internationalisering wordt door het Nederlandse hoger onderwijs eveneens op brede schaal Engelstalig onderwijs ingevoerd. Vooral om buitenlandse studenten te trekken. In hoeverre ver­zaken docenten hun professionaliteit als ze zonder voorbehoud aan deze ontwikkelingen toegeven?
Lees verder … (PDF)  

Samira is een bekwame MAVO-docente Economie. Ze gaf les aan een openbare VMBO-school in Utrecht. Maar ze is ook een orthodoxe moslima. Ze is ontslagen omdat ze niet bereid is mannen een hand te geven. Volgens de Commissie Gelijke Behandeling is dat in strijd met de wet: de werkgever bezondigt zich aan indirecte discriminatie op basis van geloofsovertuiging. De Nederlandse politiek viel vervolgens en bloc over de Commissie heen: “we zullen die moslims én die Commissie wel eens mores leren!” Welke mores eigenlijk? Laten we ’t in dit verband eens hebben over de mores van de onderwijsethiek.
Lees verder … (PDF)