Nina Brodbeck constateert dat de Duitse universiteiten en hogescholen niet genoeg werk maken van Corporate Social Responsibility (CSR). In de Frankfurter Algemeine (10/8/2012) roept zij op, meer aandacht te besteden aan de thema’s Bedrijfsethiek of Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) in de curricula van Business Administration en Bedrijfswetenschappen.
De Europese Commissie (25/10/2011) definieert MVO (CSR) als ‘de verantwoordelijkheid van bedrijven voor het effect dat ze op de samenleving hebben. Die verantwoordelijkheid veronderstelt respect voor de wetgeving en de CAO’s tussen sociale partners. [Maar] volwaardig MVO houdt [méér in, namelijk] dat bedrijven aandacht voor mensenrechten, consumenten­belangen en sociale, ethische en milieukwesties in hun bedrijfsactiviteiten en kernstrategie integreren in nauwe samenwerking met hun stakeholders. Doel is (a) zoveel mogelijk gedeelde waarde te creëren [zowel] voor hun eigenaren/aandeelhouders [als] voor hun andere stakeholders en de samenleving als geheel; en (b) mogelijke negatieve effecten op te sporen, te voorkomen en te verminderen.’ In haar MVO-strategie 2011-14 beschouwt zij ‘verdere integratie van CSR in opleiding, onderwijs en onderzoek’ als één van de speerpunten.
Het lijkt me dat Brodbeck nogal een verenging toepast als zij meent dat dit actiedoel uitsluitend op een paar studierichtingen betrekking heeft: álle afgestudeerden van universiteiten en hogescholen die in het bedrijfsleven werken, zijn bij de beslissingen betrokken die het MVO raken. Maar er rijst nog een andere vraag. Waarom concentreert de Europese Commissie zich in haar strategie op het bedrijfsleven? Ook vele andere organisaties, waaronder universiteiten en hogescholen, gedragen zich tegenwoordig als calculerende ondernemingen. Moeten de EU-initiatieven zich niet mede richten op het bevorderen van MVO in het eigen beleid van onderwijsinstellingen? Zodoende krijgen studenten ook het goede voorbeeld mee, dat ze in hun latere beroep in praktijk kunnen brengen.