Deze posting is opgedragen aan mijn achternichtje. Maandag meldde ze zich ziek op school toen haar opa plotseling overleden was, vijf straten verderop. In de Chronicle of Higher Education (21/1/2009) schrijft docent Naema Suleiman er een stukje over. Je hoort docenten soms klagen op cynische toon: ‘Is there a limit to how many grand­parents one kid can lose?’ Komt er wéér zo-eentje die z’n werkstuk te laat inlevert, – allemaal smoesjes! Maar je zal het maar voor je kiezen krijgen als zestienjarige. Het is de tweede opa die ze in korte tijd verliest. Ze heeft nog twee liefhebbende oma’s over.