In 1997 schreef Michael Lewis het schotschrift ‘Poisoning the Ivy: the Seven Deadly Sins’, waarin hij de verloedering van het Amerikaanse hoger onderwijs aan de kaak stelde. Een van de zonden die hij noemt is Harassment & Exploitation: seksueel getinte schending van de professionele gezagsrelatie. Times Higher Education (THE 17/9/2009) heeft deze Amerikaanse exercitie herhaald met een lichtvoetig overzicht van zeven hoofdzonden in het Britse hoger onderwijs. Terence Kealey, conrector van the University of Buckingham, nam het hoofdstuk Seksuele Begeerte voor zijn rekening. Volgens hem behoort de aanwezigheid van mooie, jonge vrouwen tot de leuke extraatjes van het docentenbestaan. Zijn ethische uitgangspunt: verlustig je in de aanblik, maar raak haar niet aan. Hij deelt dus de mening van psychologiedocenten die daarover geënquêteerd zijn door Tabachnick (1991): je mag je seksueel aangetrokken voelen tot studenten en je mag je zelfs aan seksuele fantasieën overgeven, zolang je er maar geen werk van maakt.
Doch vele Britse lezers (ook in The Guardian, 23/9/2009) reageren verontwaardigd: dit is onprofessioneel! Ik ben het tot op zekere hoogte met hen eens. Het is menselijk om te genieten van de aanblik van vrouwelijk of manlijk schoon, maar een docent handelt onprofessioneel als hij (zij) dat jegens de betrokkenen laat blijken. En dat is wat Terence Kealey, zij het indirect, gedaan heeft. Hij had moeten inzien dat het ongepast is via THE uit te bazuinen dat hij in opwinding raakt door de aanblik van (sommige) vrouwelijke studenten. Met deze publieke uitlatingen verstoort hij de professionele relatie die hij jegens hen behoort te onderhouden. In zijn buitenprofessionele mannenrol mag hij zich in het spel der seksen vermeien, maar in zijn rol van professionele docent moet hij zich sekse-neutraal opstellen.
Zie ook: THE 23/9/2009; Holleman 2006 (pp. 17, 109-12, 149)
Eén reactie op “De zeven hoofdzonden”
schreef:
Mag je een leerling zeggen dat je haar leuk vindt, vraagt Mulimans (Goeie Vraag 18/4/2010).