Het hoger onderwijs klaagt, als vanouds, over het niveau van de aankomende studenten. Ze weten niks en ze kunnen niks. Dat wordt gaarne aangevoerd als verklaring waarom de studieduur zo lang is, waarom de uitvalpercentages zo hoog zijn en waarom het hoger onderwijs meer geld en een langere programmaduur (of een schakelklas voor aankomende studenten) nodig heeft. Op de PABO moeten aankomende studenten tegenwoordig een rekentoets en een taaltoets afleggen. Als ze die onvoldoende maken, moeten ze hun kennistekorten (deficiënties) tijdens hun eerste studiejaar repareren (bijspijkeren). En daar krijgen ze geen studiepunten voor, ook al voldoen ze aan de formele toelatingseisen voor deze opleiding. Kan dat nou zomaar? Het Nederlandse onderwijsbestel is gefundeerd op de vooronderstelling dat het beginniveau van de bacholoropleidingen wordt afgestemd op het eindniveau van de wettelijk vastgestelde vooropleidingen.
Lees verder … (PDF)
Deficiënties
/
Alle reactiemogelijkheden zijn voor dit bericht momenteel gesloten.
2 reacties op “Deficiënties”
schreef:
Gisteren kwam ik, al surfend, Theo Hoogbergen tegen. In NRC.nl van 5-1-2007 sloeg hij op het zelfde aambeeld. Goed verhaal. Ik had het nog niet gezien toen ik mijn weblogbijdrage schreef. Eveneens lezenswaardig is Ketenbeheer in doorlopende leerwegen van Roel van Asselt (lector Saxion Hogescholen); zie ook het recente boek van Roel van Asselt en Pieter Leenheer.
schreef:
Vandaag in Trouw een opiniestuk van een oud-onderwijzer en oud-schoolhoofd, de kinderboekenschrijver Jacques Vriens: Serveer pabostudent niet te vroeg af.