In uw vonnis d.d. 11/7/2012 heeft u bepaald dat er geen langstudeerboete mag worden opgelegd aan studenten die vóór 1 februari 2011 waren ingeschreven bij een deeltijd­opleiding als ze daar niet of nauwelijks vertraging hebben opgelopen. Dat heeft mijn geschokte rechtsgevoel enigszins hersteld, maar toch blijft er iets knagen. En dan gaat het me niet alleen om het feit dat u 1/2/2011 (de indiening van het wetsontwerp) als peildatum heeft gekozen in plaats van 5/7/2011 (de datum waarop het gewijzigde wetsontwerp door de Eerste Kamer aanvaard is).
Neem nou mijn geval. Ik begon september 2008 aan mijn universitaire studie Wiskunde, maar dat bleek te hoog gegrepen. In januari ben ik gestopt en september 2009 begon ik met goede moed aan de universitaire studie Geologie. Geen probleem, want van een langstudeerboete werd toen nog niet gerept. Binnen twaalf maanden heb ik de studie­punten van het eerste cursusjaar gehaald en ik hoopte dus per 31/8/2012 mijn bachelor­opleiding Geologie te kunnen afronden. Maar per 1/1/2011 kreeg ik een eervol student­assistentschap aangeboden, wat me een half jaar studievertraging kostte. Dat leek me toentertijd geen probleem: in het Regeerakkoord was slechts globaal aangekondigd dat van echte langstudeerders een hoger collegegeld zou worden gevraagd. Inmiddels vrees ik echter dat mijn studievertraging zal oplopen tot één jaar, wat voor een universitaire bètastudie overigens niet ongewoon is. Ik denk dat ik juli 2013 mijn bachelordiploma Geologie zal halen: dus na drie reguliere cursus­jaren plus een uitloopjaar.
Dat betekent dat ik nu na de zomervakantie een langstudeerboete van 3063 euro moet betalen, want mijn vijf mislukte wis­kundemaanden worden als een heel jaar meegeteld. Edelachtbare dames en heren, vindt u nou echt dat ik zo’n hoge boete verdiend heb vanwege de vijf maanden die ik bij Wiskunde verloren heb? Ten tijde van die verkeerde studiekeuze en bij het aangaan van mijn studentassistentschap kon ik niet weten dat mij een langstudeerboete boven het hoofd hing.