Als docent moet je de privacy van je studenten respecteren. Door onnodige schending van hun persoonlijke levenssfeer kun je studenten schade berokkenen. Maar er zijn cursussen waar je hen dicht op de huid moet zitten. Bijvoorbeeld in een under­graduate keuzevak Creative Writing. Op de Oakland University moeten de deelnemers gedurende de gehele cursus een Schrijversdagboek bijhouden, dat onder meer bedoeld is om ruw materiaal (invallen, indrukken, observaties) te verzamelen en ermee te spelen. Het is ‘a personal diary that maybe we wouldn’t want anyone to read.’ Het dagboek blijft eigendom van de student, maar het wordt periodiek door de docent ingenomen om te controleren of de student er echt werk van maakt.
Joseph Corlett, een werkloze keukeninstallateur van 56 jaar, trachtte alsnog zijn collegediploma te halen. Dus je mag alles opschrijven wat in je opkomt? Ongelovig had hij het bij herhaling nagevraagd. Ja, voor het dagboek is geen enkel onderwerp taboe. Maar de schrijfdocent was uiterst onaangenaam getroffen toen haar in de loop van de cursus bleek dat die vieze oude man op een paar dagboekpagina’s gereflecteerd had over de seksuele aantrekkingskracht die sommige vrouwelijke docenten, waaronder de hoogblonde schrijfdocent zelf, op hem uitoefenden en over de moeite die het hem kostte het hoofd bij de les te houden. Dat is hem op een beschuldiging van seksuele intimidatie komen te staan, uitmondend in een jaar schorsing. Bij­komende voorwaarde was dat hij professionele gesprekshulp aanvaardde om zijn ongegeneerde dagboekpraat af te leren.
Bron: The Fire (Case 890); Huffington Post (15/3/2013)