Robin Wilson vertelt het dramatische verhaal van de docent die zijn ex-vriendin om het leven bracht en daarna zelfmoord pleegde (Chronicle H.E. 4/12/2011). Zij was masterstudente Psychologie aan de University of Idaho en hij was haar docent en mentor. Ze waren beiden ongehuwd, respectievelijk 22 en 31 jaar oud. Ze kregen een intieme relatie. Toen zij het uitmaakte, bleef hij haar stalken. Ook heeft hij haar herhaaldelijk bedreigd. Zij zocht hulp bij universitaire autoriteiten en bij de politie, doch daar kreeg ze onvoldoende gehoor. Maar dat kwam ook doordat ze zelf niet ‘doorpakte’: je wilt je ex niet kapot maken, want daarmee maak je ook een stuk van jezelf kapot. En ze wilde haar studievoortgang niet in gevaar brengen. Als vrouw wilde ze van hem bevrijd worden, maar in zakelijk opzicht, als student, moest ze haar docent en mentor te vriend houden.
De universiteit kijkt nu terug op dit drama. Wat hadden we anders moeten doen? We hebben haar zo goed mogelijk trachten te helpen, we hebben met de docent gespro­ken, we hebben haar naar de politie verwezen. Maar niemand durfde inbreuk te maken op haar zelfbeschikkings­recht: als jij niet wil dat we nadere actie nemen, dan doen we dat niet. Hadden we haar toch meer onder druk moeten zetten om de post­relationele risico’s samen onder ogen te zien en aan te pakken?
Tevens heeft de universiteit besloten de gedragsregels voor docenten aan te scherpen. Tot nu toe ging men ervan uit dat ‘consensual romantic and sexual relationships’ tussen volwassen docenten en studenten gedoogd moeten worden. Maar uit dit drama heeft men lering getrokken. Er zijn nieuwe regels opgesteld: waar een docent in een professionele relatie tot een student staat, kan een intieme buitenprofessionele relatie niet door de beugel.
Een ander voorbeeld van regelgeving: University of Iowa