onderwijsethiek.nl

Hoe vergaren universiteiten en hogescholen hun onderwijsinkomsten, oftewel wat is hun verdienmodel? In mijn vorige blog­bericht behandelde ik één component van het model: studievertraging genereert extra inkomsten uit collegegeld. Bedrijfs­economisch gezien is het dus aantrekkelijk (of in elk geval niet onaantrekkelijk) als studenten enige studie­vertraging oplopen. Omgekeerd is het onaantrekkelijk om studenten vrijstellingen te geven op grond van elders behaalde studiepunten, want als studenten het curriculum sneller doorlopen, loopt de instelling collegegeld mis. Er is dus een spanningsveld tussen bedrijfs­belang (verdienmodel) en bedrijfs­ethiek (de belangen van de klant). Dit is overigens een gesimplificeerde weergave van de bedrijfseconomische realiteit, want het verdienmodel maakt deel uit van het businessmodel van de onderwijsinstelling. Daar komt ook de kostenbeheersing in het vizier: het spanningsveld tussen bedrijfsbelang (reductie van de bedrijfskosten) en bedrijfsethiek (de belangen van de klant, uitgedrukt in gegenereerde customer value).
We concentreren ons hier op het verdienmodel van Nederlandse universiteiten en hoge­scholen. Tabel A geeft een overzicht van de bronnen waaruit ze anno 2013 onderwijs­inkomsten kunnen putten. Op basis daarvan worden zeven componenten van het verdien­model onderscheiden. Bij elke component worden de ethische spanningsvelden geïnventariseerd, waar het bedrijfs­belang in botsing kan komen met de belangen van de student.
Lees verder … (PDF)