Martijn van Dam is lid van de Tweede Kamer en woordvoerder Integratiezaken van de PvdA-fractie. Op zijn weblog en in de Volkskrant (9/3/2012) vertelt hij hoe hij daarover denkt. We moeten moslims als gewone burgers behandelen en we hoeven volgens hem geen rekening te houden met hun geloofsopvattingen. Dat betekent onder meer, aldus Van Dam, dat openbare onderwijs­instellingen hun moslimleerlingen of -studenten geen eigen gebedsruimte moeten bieden.
Van Dam legt niet uit waarom hij zo’n gebedsruimte verwerpelijk vindt. Christenen wordt niets in de weg gelegd als ze zondag­ochtend naar de kerk willen. Maar moslimscholieren en -studen­ten krijgen vrijdags niet vrijaf als ze omstreeks het middaguur naar de moskee willen gaan, terwijl dat toch hún wekelijkse eredienst is. OK, dat stuit op organisatorische bezwaren. Maar mogen ze in de lunchpauze dan in elk geval ergens op school samenkomen om het vrijdagse middaggebed te vieren? Nee, volgens Van Dam behoren openbare onderwijs­instellingen dat niet te faciliteren.
Een interessante vraag wordt dan in hoeverre Van Dam meent dat gelovigen überhaupt in de publieke ruimte mogen bidden. Neem een protestants-christelijke of katholieke leerling in de schoolkantine. Mag deze bij het begin van de maaltijd de handen vouwen of een kruisje slaan? Vermoedelijk zal Van Dam deze tekenen van vroomheid wel willen tolereren. Maar als een rechtzinnige moslim­leerling voorafgaand aan de dagelijkse lunch een bidkleedje uitrolt om op islamitische wijze te bidden, wil Van Dam dat dan opeens verbieden? Dat lijkt me een ernstige vorm van discriminatie. Of wil Van Dam dat de moslimleerling even een leeg lokaal opzoekt om daar zijn of haar bidritueel te volvoeren?
Lees verder … (PDF)