De Nederlandse artsenfederatie KNMG heeft een paar maanden geleden opnieuw in een richtlijn bevestigd dat behandelende huisartsen of specialisten liever geen geneeskundige verklaring over hun patiënt moeten afgeven (2016a, 2016b). Het oordeel of iemand
Het probleem is nu dat vele studenten op bewijsrechtelijke problemen stuiten als ze zich wegens ziekte afmelden voor een tentamen. De huisarts weigert een doktersbriefje uit te schrijven en daar heeft hij of zij groot gelijk in: wat zegt het nou dat patiënten melden zich te beroerd te voelen om het tentamen adequaat voor te bereiden en af te leggen? In de meeste gevallen is het doktersbriefje niet meer dan een professioneel stempel op een subjectieve selfreport van de patiënt.
De Faculteit Sociale Wetenschappen heeft onlangs de regel ingevoerd dat studenten zich maximaal eenmaal per twaalf maanden mogen afmelden voor hun toetsen en tentamens en dat ze bij recidive in principe hun recht op herkansing verspelen behoudens een beslissingsprocedure waarbij de tutor en de onderwijsdirecteur betrokken zijn (DUB 5/12/2016). Maar eigenlijk is dat een doekje voor het bloeden. Eigenlijk is de overmachtsregel van de Universiteit Utrecht in bewijsrechtelijk opzicht onuitvoerbaar. Als men eerlijk en rechtvaardig met z’n studenten wil omgaan, gunt men iedere student een herkansing tegen het einde van de zomervakantie.
Eén reactie op “Geen doktersbriefje”
schreef:
In een blogbericht d.d. 30/12/2016 heb ik de laatste volzin uitgewerkt. De KU Leuven betitelt dat als het ‘inclusief ontwerpen’ van onderwijs- en examenregelingen.
Trouwens, over doktersbriefjes gesproken: sommige Duitse universiteiten en hogescholen zijn niet bereid dispensatie-wegens-ziekte te verlenen tenzij de student jegens de academische autoriteiten opening van zaken geeft over de aard van zijn/haar lichamelijke of psychische klachten (Frankfurter Algemeine 21/3/2016). De vraag is of dat uit een oogpunt van privacybescherming aanvaardbaar is.