onderwijsethiek.nl

De vestiging Chapel Hill van de openbare University of North Carolina staat sinds enkele weken aan de schandpaal. Achttien jaar lang zijn er gratis studiepunten verstrekt aan bachelorstudenten die uit de boot dreigden te vallen. Ze werden door hun studieadviseur naar de vakgroep African and Afro-American Studies (AFAM) verwezen. Vooral door de studieadviseurs van het Academic Support Program for Student-Athletes werd deze route veelvuldig bewandeld. Topsporters krijgen allerlei faciliteiten, want ze brengen de universiteit veel geld in het laatje, maar ze moeten per semester een bepaald academisch cijfergemiddelde halen om aan de interuniversitaire competitie te mogen blijven deelnemen. Daar wringt de schoen. Het bureau van de vakgroep AFAM heeft het echt te bont gemaakt, zo blijkt uit het rapport dat een speciale enquêtecommissie onlangs heeft uitgebracht. Er werden, buiten de examencommissie om, ‘independent study classes’ zonder aanwezig­heids­verplichting aangeboden: je hoefde alleen maar een werkstuk in te leveren, en dat werd ongezien met een hoog cijfer beloond. Geen haan die er naar kraaide.
Kan zoiets ook in Nederland gebeuren? Misschien niet in die extreme vorm, maar elk land heeft zijn eigen beleidsideeën over wonderkinderen die speciale behandeling verdienen. In het Nederlandse hoger onderwijs is men tegenwoordig geneigd excellente studenten, student-ondernemers en topsporters in de watten te leggen. Door de universiteiten en hogescholen worden task-forces en ‘academic support programs’ opgetuigd om deze doelgroepen terwille te zijn. Het risico bestaat dat zij, verblind door nationale en eigen belangen, de deur openzetten voor arrangementen en coulances die, bezien vanuit een integer onderwijs- en examenbeleid, niet door de beugel kunnen.
Bron: Chronicle H.E. (23/10/2014)