Een achtweekse cursus in een universitaire opleiding. We zitten in week 5. De laatste twee weken zijn gereserveerd voor projectwerk, afgesloten met een plenaire presentatiedag. ‘Dit project zullen we in groepjes van vijf doen’, kondigt de docent aan. De studente slaakt een moedeloze zucht. In het onafhankelijke universiteitsblad Mare (13/12/2007) vertelt columniste Rosanne Hertzberger wat er in haar omging. Wederom twee weken van geestdodend groepswerk. Een individuele paperopdracht kost de docent aanzienlijk meer nakijkwerk, maar voor de studenten zou de uitdaging en de leeropbrengst vele malen groter zijn (Holleman 2006 p.73-77). Althans als ze voldoende feedback krijgen en voldoende tijd om vervolgens een verbeterde versie in te leveren. Maar valt dat te plooien in een strak jaarrooster van 5×8 weken?
Eén reactie op “Groepswerk”
schreef:
Ook aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) wordt veel met ‘projectgestuurd onderwijs’ gewerkt. De studenten werken in subgroepen die slechts op afstand begeleid worden. Maar het probleem is dat de hogeschool door de groei van de studentenaantallen met een nijpend ruimtegebrek kampt. De subgroepen hebben lokalen nodig om bijeen te komen. Het hogeschoolmagazine Sensor (13/12/2007) bericht dat de studenten van de Nijmeegse vestiging een grootscheepse handtekeningenactie zijn gestart omdat de ruimtelijke voorzieningen (en de computervoorzieningen) volstrekt tekortschieten om de gekozen onderwijsopzet te realiseren.