Op 15 januari was er het Nationaal Docentencongres Aardrijkskunde. Daniel Raven-Ellison hield er een inleiding over Guerrilla Teaching. Wat is dat nou weer?
In de jaren 1960 keerden activistische theatermakers zich tegen de gevestigde orde in de Verenigde Staten. Op basis van hun maatschappijkritiek trachtten zij de mensen wakker te schudden met straattheater en happenings. Peter Berger beschreef dit onconventionele protesttheater als Guerrilla Theatre. Hij trok dus een parallel met de onconventionele oorlogvoering van de toenmalige linkse guerrillabewegingen in Latijns Amerika en Vietnam. Guerrillatheater is een vorm van geweldloze actie, bedoeld om de gewone mensen bewust te maken van hun belangen en hen te bewegen die belangen te verdedigen tegenover de gevestigde orde.
In de jaren 1970 bloeide een andere undergroundactiviteit op: Guerrilla Gardening. Milieuactivisten verfraaiden stukjes van hun stad met bloemen en planten om de omgeving leefbaarder te maken. In zekere zin handelden ze als subversieve guerrillero’s, want ze tuinierden clandestien op grond waarvoor ze geen huur- of kooppenningen hadden betaald.
In 1984 kwam Jay Conrad Levinson met zijn boek Guerrilla Marketing: hij adviseert kleine ondernemers hun producten en diensten met onconventionele low-budget technieken aan de man te brengen, zich te verplaatsen in de belevingswereld van hun doelgroep en klantgecentreerd te werken. Hij propageert dus een guerrilla die niet door een linkse ideologie wordt gedreven, maar die zich wel laat inspireren door de eigengereide inventiviteit van de milieutuiniers en door de communicatietechniek en de doelgroepgerichtheid van het guerrillatheater.
In de onderwijswereld heeft het idee van guerrillamarketing aanhang gekregen, niet als techniek om klanten te werven maar als ideaal om leerlingen klantgericht te bedienen. De boodschap van Guerrilla Teaching is dat men alles in de strijd moet werpen om de leerdoelen te bereiken en dat men onconventionele werkvormen daarbij niet moet schuwen. Het is, evenals het guerrillatheater, een hervormings- en emancipatiebeweging: (a) leraren moeten de ketenen van de traditionele didactiek afwerpen en (b) zij moeten niet langer aanvaarden dat een aanzienlijk percentage van de leerlingen de leerdoelen niet haalt en uit de boot valt. Maar guerrillateaching is er in vele soorten en maten.
Lees verder … (PDF)
Guerrilla Teaching heeft dus drie betekenissen: 1) onderwijsgevers die effectief onderwijs willen geven en geen boodschap hebben aan de conventionele didactiek; 2) onderwijsgevers die zich in hun didactiek laten inspireren door een linkse, emancipatorische boodschap (ten gunste van achtergestelde groepen); en 3) onderwijs dat zich ten doel stelt een boodschap uit te dragen welke fundamenteel afwijkt van die van de gevestigde orde.