Kenmerkend voor ondemocratisch leiderschap is dat men het beestje niet meer bij zijn naam noemt. Landsbestuurders introduceren New-speak om onverkwikkelijke bedoelingen en belangen te verbloemen. Beleidsvoornemens worden willens en wetens mooier voorgesteld dan ze zijn. Eufemistische Newspeak wordt bijvoorbeeld gepresenteerd met de slogan: Modernisering van de X of Harmonisering van de Y of Eigen Verantwoordelijkheid voor de Z. Het is dan de taak van de onafhankelijke media dergelijke overheidsplannen kritisch door te lichten en tendentieuze verkooppraatjes aan de kaak te stellen.
Landsbestuurders kunnen zich ook aan dysfemistische Newspeak bezondigen: dingen worden willens en wetens erger voorgesteld dan ze zijn. Zo berichtte het Ministerie van Veiligheid met veel ophef dat 74 publieke hulpverleners tijdens de jaarwisseling het slachtoffer van geweld zijn geworden (ANP/Trouw 1/1/2013). Pas een dag later werd bekend dat twee op de drie geweldsincidenten slechts verbaal geweld behelsden (Volkskrant 2/1/2013 p.5). En de journalisten vonden het niet de moeite waard nog even na te vragen tegen wie dat verbale geweld gericht is geweest. In de ministeriële Newspeak worden namelijk niet alleen ambulancebroeders en brandweerlieden, maar ook politieagenten tot de hulpverleners gerekend. De onverlaat die tijdens oudjaarsnacht op vuurtje-stoken betrapt wordt en de verbalisant daarbij een klojo noemt, is in de statistieken dus niet alleen als brandstichter opgevoerd maar ook als pleger van geweld tegen een hulpverlener.
Politieagenten doen goed werk. Ze handhaven wet en orde en vervullen ook hulpverleningstaken. Daarvoor verdienen ze onze dank. Maar met zijn dysfemistische Newspeak maakt het ministerie zich aan volksverlakkerij schuldig. En de journalisten werken daar klakkeloos aan mee.
Haagse New-speak
/
Alle reactiemogelijkheden zijn voor dit bericht momenteel gesloten.
2 reacties op “Haagse New-speak”
schreef:
Ik had het blogbericht van Maarten Keulemans over het hoofd gezien. Hij schreef vorig jaar over het zelfde onderwerp: De fabel van de belaagde hulpverlener (NWT-Online 1/1/2012). Hij is hoofdredacteur van NWT Magazine (ontwikkelingen in NatuurWetenschap en Techniek) en chef Wetenschap van De Volkskrant. Gelukkig ben ik dus niet de enige die zich over dit soort dingen druk maakt.
UPDATE I: Het idee dat politieagenten tot de hulpverleners gerekend moeten worden, stamt uit de SIRE-campagne Handen af van onze hulpverleners (27/12/2011 tot februari 2012). Het accent lag echter op het ambulancepersoneel en de brandweer: in de meeste onderdelen van de campagne (en in de bijbehorende petitie) bleef de politie ongenoemd. De onafhankelijke Stichting Ideële Reclame werkte in deze campagne samen met het Ministerie van Binnenlandse Zaken (Programma Veilige Publieke Taak).
UPDATE II: Ik heb nog even de officiële incidentenstatistiek over de jaarwisseling 2011-2012 uitgevlooid. Ik zie trouwens dat ik in het bijgaande pdf-bestandje (2e alinea) helaas twee typfouten heb laten staan.
UPDATE III: De officiële incidentenstatistiek van de afgelopen jaarwisseling is op 14/1/2013 gepubliceerd. Men heeft 114 geweldsincidenten tegen werknemers met een publieke taak geteld, waarvan 90 (79%) tegen politieagenten. Er zijn 70 personen aangehouden wegens geweld tegen politieagenten. Van hen is niet altijd geregistreerd van welke strafbare feiten ze beschuldigd werden. Van de 65 geregisteerde strafbare feiten tegen politieagenten hadden er 28 (43%) betrekking op verbaal geweld, in casu belediging.
schreef:
In een nieuwsbericht d.d. 1 januari rapporteerde het Openbaar Ministerie dat de politie 98 gevallen van jaarwisselingsgerelateerd geweld tegen personen met een publieke taak aan het OM heeft aangeleverd. Onder die 98 waren er 81 (83%) die slechts verdacht werden van ‘lichtere strafbare feiten zoals het in de weg lopen en belediging van publieke dienstverleners. De overige 17 die zich schuldig hebben gemaakt aan (zware) mishandeling zijn in verzekering gesteld.’