onderwijsethiek.nl

Is de U.S.A. een bananenrepubliek? De Chicago Tribune (30/5/2009) bericht dat sommige aspirant-studenten die te weinig in hun mars hebben, toch worden toe­gelaten tot de openbare University of Illinois, op persoonlijke voorspraak van universiteitsbestuurders of politici. De verantwoordelijke toelatingsfunctionarissen krijgen van hogerhand te verstaan dat ze even een oogje moeten toeknijpen. Als je een kruiwagen hebt, worden de regels dus voor jou opzij gezet. In Nederland noemen we dat nepotisme, cliënt(el)isme, patronage, favoritisme en eventueel zelfs corruptie. Dat soort praktijken komt bij ons natuurlijk niet voor — hopen we.
Maar we kennen wel een geïnstitutionaliseerde vorm van handjeklap in de univer­sitaire onderwijspolitiek. De regeldruk op studenten wordt steeds verder opgevoerd. Bijvoorbeeld met de harde knip tussen de bachelor- en de masterfase. In een normaal land zouden de studentenorganisaties daartegen te hoop lopen, gezien het feit dat studievertraging een systeem­kenmerk is, onlosmakelijk verbonden met het Neder­landse universitaire onderwijs. Maar de voorlieden worden gepaaid met een uit­zonderingsbepaling: de harde knip geldt niet voor student-bestuurders en bestuurs­leden van studenten­organisaties. Zo worden diegenen die tot taak hebben de belangen van alle studenten te behartigen, over de streep getrokken. Ze worden omgekocht met de toezegging dat hun persoonlijke belangen zullen worden veiliggesteld. Totalitaire regiems doen dat minder subtiel (vakbonden worden onder staatstoezicht geplaatst), maar in feite komt het op hetzelfde neer. Door dit favoritisme ten gunste van hun belangenbehartigers, wordt de institutionele medezeggenschap van studenten tande­loos gemaakt.
Lees verder … (PDF)