Er zijn ouders die hun kinderen te veel hulp geven om hun vorderingen te optimaliseren. Zij cirkelen voortdurend als een reddingshelicopter om hen heen teneinde goede cijfers te halen. Julie Lythcott-Haims legt uit waarom dat niet goed is (Washington Post 16/10/2015): door ‘overparenting’ wordt de groei naar zelfstandigheid belemmerd. In een schoolenquête van CNV-Onderwijs (2014) wordt een andere schaduwzijde belicht: als ouders bij de toedeling van schoolse beloningen en straffen teveel partij kiezen voor hun kroost, kunnen ze het gezag van onderwijsgevenden aantasten.
Maar in het algemeen wordt het educatieve partnerschap tussen ouders en school toegejuicht. Men is van mening dat ouders een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan opbrengstgericht onderwijs, mede door uitoefening van toezicht op en begeleiding bij huiswerk en opdrachten (Monitor Ouderbetrokkenheid 2014). Uit het onderzoeksrapport Samen Scholen (2013) van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) blijkt echter dat ook Nederlandse leraren en schoolleiders zich zorgen maken over helicopter-ouders als ongewenste uitwas van ouderbetrokkenheid.
Lees verder … (PDF)
Helicopter-ouders
/
Alle reactiemogelijkheden zijn voor dit bericht momenteel gesloten.
2 reacties op “Helicopter-ouders”
schreef:
Mea maxima culpa: het gaat om helikopter-ouders. Volgens mijn Dikke van Dale (1984) mocht dat vliegtuig nog met een c gespeld worden, maar volgens mijn Groene Boekje (2005) niet meer. Tegenwoordig geeft het etymologische criterium dus de doorslag (maar dan weer niet bij het oud-Griekse kritèrion, dat via het Nieuwlatijn tot ons is gekomen).
schreef:
De firma Xooloo attendeerde mij op een artikel waarin ze een alternatief voor overparenting bepleit: Abandon Helicopter Parenting, Embrace Negotiation Parenting (9/3/2017).