Als je vroeger, op de lagere school, het programma niet kon bijbenen, dan moest je een leerjaar doubleren. Zo’n leerstofjaarklassensysteem is heel ondoelmatig. De zittenblijvers worden onderbelast en verspillen veel tijd aan dingen die ze allang weten. Gelukkig is zittenblijven tegenwoordig nagenoeg afgeschaft (maximaal 3% van de leerlingen mag langer dan zes jaar over groep 3 t/m 8 doen). Men streeft naar continue progressie en doorlopende leerlijnen. Ik moet als leerling in staat worden ge­steld steeds voortgang te boeken in mijn leerproces, telkens voortbouwend op wat ik al ken en kan. Daartoe moet men het onderwijs differentiëren en afstemmen op mijn individuele beginniveau en tempo. Dat vereist veel personeel, geld en organisatie­vermogen. Indien aan die voorwaarde niet voldaan is, loopt de helft van de klas zich te vervelen: sommigen omdat de lessen hun boven de pet gaan (ze kunnen het tempo niet aan en gooien het bijltje erbij neer) en anderen omdat ze onderbelast worden en gedwongen worden ónder hun niveau te werken. Dan vervloek ik de politici die het zittenblijven hebben afgeschaft.
Lees verder … (PDF)