Geert Mak schreef een pleidooi ten gunste van inclusief overheidsbeleid (NRC 17/10/2009). Ik bedoel een beleid dat rekening houdt met de gewone mensen. Mensen van goeden wille. De mensen op de werkvloer. Vroeger stemden ze op de PvdA of de KVP of de ARP omdat ze wisten dat hun belangen daar in goede handen waren. Maar tegenwoordig voelen ze zich in de steek gelaten. De Haagse bestuurders en politici jagen abstracte doelen na, zoals de concurrentiepositie van Nederland in Europa en in de wereld, en bekommeren zich niet om het lot van de gewone mensen. Mensen die niet in hun sjablonen passen, voelen zich doodgezwegen, afgeschreven, buitengeslo­ten, of zelfs verdacht gemaakt en vernederd.
Geert Mak richt zijn blik niet alleen op de slachtoffers van dit Haagse oogkleppen­beleid, maar ook op de mensen die dat beleid moeten uitvoeren, zoals onderwijzers, leraren, verpleegsters, verzorgenden. Zij fungeren als buffer tussen de meedogenloze machthebbers en de gewone mensen. Hun roeping is de mensen te helpen, maar ze worden betaald om de BV Nederland te dienen en de overheidsbezuini­gingen te effec­tueren. Als voorbeeld noemt Mak de Friese dorpsonder­wij­zers die ‘met onvoorstel­baar veel geduld en warmte’ proberen alle leerlingen van hun klas zover te brengen dat ze ‘de wereld een beetje kennen, redelijk kunnen rekenen en de Leeuwarder Courant kunnen lezen en begrijpen’. Zij worden door de Haagse politiek aan de schandpaal gezet omdat ze weigeren de kwaliteit van hun zwakke en zeer zwakke scholen op peil te brengen en de modernisering van het basisonderwijs te omarmen. Maar volgens Mak bieden zij een toonbeeld van ‘inclusief onderwijs’. Zij stellen het belang van de leerling voorop en zorgen dat niemand uit de boot valt.
Deze voorstelling van zaken bleef door staatssecretaris Sharon Dijksma niet on­weersproken …
Lees verder … (PDF)