Juf Aukje werkt niet meer op een basisschool. Ze geeft tegenwoordig Nederlands en Duits in het VMBO. Maar ze houdt nog steeds een mooi weblog bij. Ze is jarig en ze heeft in de klas getrakteerd. Een leerling houdt haar op de gang staande en vraagt haar geheimzinnig of ze van chocola houdt. En dan komt de aap uit de mouw: hij is van plan haar morgen een doos bonbons te geven. Einde verhaal, want als blogger houdt Juf Aukje niet van diepgravend filosoferen: ze vertelt eenvoudig wat ze beleefd heeft.
Maar hoe zou dat verder gaan, als ze dit verhaal in een intervisiegesprek inbracht? Moeten die bonbons worden opgevat als een lieve, onschuldige attentie? of als een zakelijk relatiegeschenk? of als een regelrechte poging om een voorkeursbehandeling te verkrijgen? Ik vermoed dat die jongen uit een warm land komt, waar het gewoonte is dat je gezagsdragers bij voorkomende gelegenheden iets geeft om je respect en dankbaarheid te tonen. Dáár is dat een maatschappelijke must. Maar hoe moet je in de Nederlandse verhoudingen omgaan met de norm dat ’the educator shall not accept any gratuity, gift, or favor that might impair (or might appear to influence) professional decisions or action’ (National Education Association, USA)?
3 reacties op “Juf Aukje houdt van chocola”
schreef:
In haar posting van 15/9/2008 doet Juf Aukje haar beleid uit de doeken: neem de bonbons met dank in ontvangst, laat de (of een?) klas ervan smullen en laat de klas in het ongewisse over de herkomst van deze goede gave.
schreef:
[…] niet meer dan tien euro bedraagt. Bron: Times Online 18/6/2008, 18/7/2009a, 18/7/2009b. Tags: Professioneel integriteitsbeleid; […]
schreef:
[…] voor al hun lieve inspanningen. Bijvoorbeeld aan het eind van het schooljaar, of misschien op hun verjaardag. Er zijn ook scholen waar de leerkrachten eenmaal per jaar tezamen in het zonnetje worden gezet, op […]