onderwijsethiek.nl

Mag de Leidse Rechtenfaculteit vandaag studiepunten ongeldig verklaren die gisteren met vlag en wimpel behaald zijn? En mag zij in dat opzicht discrimineren tussen voltijd- en deeltijdstudenten en tussen oudere- en jongerejaarsstudenten? In een recent lezers­commentaar (DUB 19/3/2014) stelt hogeronderwijsjurist Anton van den Hoeven dat de faculteit daartoe gerechtigd is. Maar zijn gezaghebbende collega Peter Kwikkers zegt dat de faculteit zodoende in strijd met de wet handelt (Cursor 17/3/2014). Wie heeft gelijk?
Het is maar nèt welke wetsinterpretatie je aanhangt. In artikel 7.13 WHW staat dat de geldigheidsduur waar nodig beperkt mag worden. Uitgaande van de oorspronkelijke bedoelingen van de wetgever heeft Kwikkers gelijk: alleen als de ge­tentamineerde kennis niet meer up-to-date is, mag men behaalde studiepunten nietig verklaren. Maar de wetstekst laat ruimte voor een afwijkende interpretatie: als de faculteit het nodig vindt de geldigheidsduur van tentamens te beperken om studenten tot een hoger studietempo aan te zetten, dan is dat niet in strijd met de letter van de wet. En het College van Beroep Hoger Onderwijs (CBHO), het hoogste rechtsorgaan in dit soort zaken, heeft geoordeeld dat de letter van de wet doorslag­gevend is. Dus volgens de vigerende jurisprudentie mogen faculteiten de geldigheidsduur van tentamens naar eigen goeddunken beperken. Het ziet er derhalve naar uit dat Van den Hoeven gelijk heeft met zijn stelling dat de Leidse Rechten­faculteit niet kan worden teruggefloten door de Onderwijsinspectie of door het Ministerie.
Maar er zit schot in de opvattingen over deze kwestie. De onderwijswoordvoerders van CDA, D66 en SP (leden van de Wetgevende Macht) menen dat de wetshistorische interpretatie de voorkeur verdient (DUB 19/3/2014). Ze staan dan echter voor het probleem dat het oordeel van de Rechterlijke Macht niet zomaar overruled kan worden. Als ze de rechter willen corrigeren, moeten ze zorgen dat de bestaande wetstekst wordt aangepast zodat deze duidelijker recht doet aan de oor­spronkelijke bedoelingen van de wetgever.
Bron: de verwikkelingen rond Rechtsgeleerdheid Leiden