onderwijsethiek.nl

Het Koninkrijk der Nederlanden belooft de beginselen en bepalingen van het Verdrag ter Bescherming van de Rechten van het Kind op passende en doeltreffende wijze bekend te maken aan zijn minderjarige ingezetenen. Dat staat in artikel 42 van het Kinderrechtenverdrag. Twee PvdA-leden van de Tweede Kamer hebben aan minister Van Bijsterveldt gevraagd: zou u willen bevorderen dat scholen in hun lesprogram­ma’s meer werk maken van kinderrechteneducatie? Nee, dat is niet nodig, antwoordt de minister (5/10/2011): de wet biedt voldoende garanties dat scholen het nodige aan mensenrechteneducatie en burgerschapsvorming doen. De PvdA-fractie wordt dus met een kluitje in het riet gestuurd. De minister gaat eraan voorbij dat de Neder­landse minderjarigen volgens het Kinderrechtenverdrag vertrouwd moeten worden gemaakt met hun specifieke grondrechten-als-minderjarige en dat men dus niet kan volstaan met algemene mensenrechteneducatie.
Onderwijzers en docenten moeten hun leerlingen bijbrengen dat ze niet slechts onmondige opvoedelingen maar ook volwaardige rechtssubjecten zijn. In een vorig blogbericht maakte ik melding van een ontwerp-resolutie van de Verenigde Naties over mensenrechteneducatie. In de artikelen 2 en 4 wordt gesteld dat deze educatie tot doel heeft ieder lid van de samenleving [dus ook iedere scholier] bewust te maken van z’n eigen rechten en van z’n verantwoordelijkheden betreffende de rechten van anderen, en dat leraren [c.q. educatoren] daartoe drie didactische benaderingen kunnen kiezen: (a) onderwijzen over kinder- en mensenrechten; (b) vóórleven van kinder- en mensenrechten in de manier waarop leraren en leerlingen met elkaar omgaan; en (c) opkomen voor kinder- en mensenrechten telkens wanneer deze in het gedrang dreigen te komen.