onderwijsethiek.nl

De undergraduate studenten van Princeton University beloven op hun woord van eer dat ze niet zullen spieken en dat ze aangifte zullen doen van elke toets- en tentamenfraude waar ze weet van krijgen. Op het eerste gezicht moeten we het realiteitskarakter van een dergelijke Honor Code ernstig in twijfel trekken. Fraude is immers onlosmakelijk verbonden met de praktijk van ‘high-stakes testing’ die gangbaar is in het voortgezet en hoger onderwijs. Zolang slechte toetsuitslagen ernstige consequenties hebben voor de student (in de vorm van reputatieverlies, verlies van opgebouwde privileges, ernstige studievertraging of blokkering van gestelde loopbaandoelen), hebben sommige studenten geen scrupules als ze door fraude een gunstiger toetsuitslag kunnen verkrijgen. Binnen de studentencultuur geldt het zelfs als een doodzonde om frauderende medestudenten te verlinken.
Maar het kan ook anders. Op de havo-afdeling van het Odulphuslyceum in Tilburg zorgt men dat lage toetsprestaties geen nadelige gevolgen hebben en dat fraude niet loont. In plaats van summatieve eindtoetsen en rapportcijfers wordt een flexibel systeem van formatief onderwijs en formatieve toetsing centraal gesteld. De leerlingen worden telkens geïnformeerd in hoeverre ze de gestelde leerdoelen bereiken, en welke weg ze nog te gaan hebben om uiteindelijk te slagen voor het eindexamen. Ze krijgen constructieve feedback zodat ze verder kunnen bouwen aan het beoogde leerresultaat. Formatieve toetsing is leerlinggerichte dienstverlening. Om voortgang te boeken hebben leerlingen geen draconische Honor Code nodig, want ze zijn ervan door­drongen dat ze met toetsfraude niet alleen verraad aan de dienstverlener plegen maar ook aan zichzelf.
Bron: Odulphus havo-brochure, Odulphus havo-weblog