Koning Jupiter droeg een hermelijnen muts. Mag ik deze fles whisky achteroverdrukken, vroeg hij glimlachend aan de barjuffrouw. Zij belde haar patroon en die zei dat het mocht. Het volk was verontwaardigd, maar de rijksvoorlichter zei dat er niets aan de hand was: de koning had eerlijk toestemming gevraagd. De crux van deze fictieve casus zit in de monarchale beroepsethiek. In hoeverre maakte hij, alleen al door dit oneerbare verzoek, misbruik van zijn machtspositie?
Maar nou een andere (iets minder fictieve) casus. Koning Jupiter moet een paar weken op dienstreis en neemt zijn gezin mee. Hij vraagt aan de schooldirecteur of zijn zesjarige, leerplichtige dochter vrij kan krijgen. De directeur raadpleegt de wetten en ziet er geen gat in. Maar hij durft het koninklijke verzoek niet af te wijzen. Hij vraagt advies aan de leerplichtambtenaar en die vraagt op zijn beurt advies aan de minister. Zij vinden dat de directeur voor de koning een uitzondering mag maken. Het volk is verontwaardigd, maar de rijksvoorlichter zegt dat er niets aan de hand is: koning Jupiter heeft eerlijk toestemming gevraagd. De crux van deze casus zit in de professionele beroepsethiek van de schooldirecteur. Hij behoort zonder aanzien des persoons de wet toe te passen. Of is in deze casus eveneens de monarchale beroepsethiek in het geding? Had koning Jupiter, alvorens toestemming te vragen, wetsgeleerd advies moeten inwinnen, ten einde te voorkomen dat de schooldirecteur, verblind door zijn hermelijnen muts, een oogje zou toeknijpen?
Bronnen: Telegraaf 3/2/2010; Ingrado 4/2/2010; De Pers 12/2/2010; Edwin Borger 13/2/2010.
2 reacties op “Koning Jupiter en de leerplicht”
schreef:
Bij nader inzien had ik de koning bij zijn Oudlatijnse naam moeten noemen: Jovis.
Al wat Jovis is vergund, geldt niet voor ’t gemene rund.
schreef:
Fok.nl (2/2/2005) berichtte over een soortgelijke overtreding van de leerplichtwet door de toenmalige minister-president Balkenende. Zie vooral ook de lezersreacties.