onderwijsethiek.nl

Je kan tegenwoordig naar cursussen om te leren hoe je met lastige mensen moet omgaan: met lastige ouders, leerlingen, werknemers, klanten, burgers. Wat zou je daar leren? Ik hoop dat je daar in de eerste plaats leert hoe je samen lastige pro­blemen kunt aanpakken. Of leer je vooral wat je moet doen om je lastige tegen­stander ‘kalt zu stellen’? Neem nou die vader op een Dordtse basisschool (Algemeen Dagblad 18/12/2008). Hij maakte zich zorgen over de pesterij waarvan zijn zoontje het mikpunt was en over de reacties daarop van de leerkracht. Maar hij kreeg daarvoor naar zijn gevoel te weinig gehoor bij de school. Volgens de leerkracht lokte zoonlief de pesterij zelf uit. Maar volgens de vader lag het meer aan de leerkracht, die geen orde kon houden. De relatie met de school escaleerde en hij wilde een gesprek met het schoolhoofd. In de directiekamer trof hij tot zijn verbazing ook de wijkagent aan. Deze kondigde in de loop van het gesprek aan dat hij tegen de vader aangifte zou doen bij het meld- en adviespunt Kindermishandeling. Volgens de school en de politiewoordvoerder zat de wijkagent erbij om het gesprek te begeleiden en tussen vader en school te bemiddelen, maar zo’n aangifte is nou niet bepaald een handel­wijze die je van een mediator zou verwachten.
De centrale vraag blijft dus: hoe ga je met lastige problemen om? Is de politie onze beste vriend of kunnen we beter een échte mediator inschakelen? Of een deskundige buitenstaander als onafhankelijk adviseur? Of kom je al een heel eind als de school op eigen kracht constructieve gesprekken met de ouders aangaat? In het Nederlands Dagblad (20/12/2008) wordt aanbevolen problemen niet te laten escaleren: ga perio­diek bij alle ouders op huisbezoek, zowel in het primair als in de onderbouw van het secundair onderwijs.