Hoe kom je als school tot een leermiddelenbeleid waarmee je je ambities kunt realiseren? Dat is de vraag die de redactie van de Onderwijsdatabank (28/1/2013) opwerpt. De lezers worden op hun wenken bediend: in opdracht van de Groep Educatieve Uitgeverijen heeft De Argumentenfabriek twee beleidstools ontwikkeld waarmee scholen aan het werk kunnen. Voor het basisonderwijs is er een informatiekaart waarin de vragen zijn geïnventariseerd die scholen moeten beantwoorden. En voor het voortgezet onderwijs is er eveneens een denkhulp voor het ontwikkelen van een leermiddelenbeleid.
Ik weet niks van leermiddelenbeleid, maar het lijkt me een heel nuttig initiatief. Ik blijf evenwel hangen bij dat woord: leermiddelen. Ik ben nou eenmaal een taalfreak. Hoe zouden ze die term definiëren? In een vorig blogbericht heb ik voorgesteld onderscheid te maken tussen enerzijds initiële leermiddelen (gewijd aan nieuwe kennis en vaardigheden die je wilt leren) en anderzijds remedial leermiddelen (gewijd aan kennis en vaardigheden die je ooit geleerd hebt maar die je waar nodig moet opfrissen). Daarnaast onderscheidde ik naslagmiddelen (gewijd aan kennis die je niet zozeer wilt leren maar die je wilt opzoeken als je deze nodig hebt), waaronder handleidingen (stap-voor-stap instructies die je wilt raadplegen om een gegeven taak adequaat uit te voeren). Mijn vraag is nu: in hoeverre kan deze vierdeling nuttig zijn bij het ontwikkelen van een leermiddelenbeleid?
Bronvermeldingen (PDF)
Leermiddelenbeleid
/
Alle reactiemogelijkheden zijn voor dit bericht momenteel gesloten.