onderwijsethiek.nl

Een student van de School voor Journalistiek moest een take-home opdracht maken. Voordat hij zijn werkstuk bij de docent inleverde, had hij de concept-tekst op de studentensite gezet met het verzoek feedback te geven. Is dat valsspelen? Daarop valt wel wat af te dingen: (a) door feedback te vragen verhoog je de leeropbrengst; (b) het getuigt van professio­naliteit om feedback te vragen en zich door anderen te laten ad­viseren; (c) iedereen doet het, zij het minder openlijk; (d) weliswaar kan de feedback van de docent ook leerzaam zijn, maar die komt als mosterd na de maaltijd.
De docent is evenwel van mening dat de student zich op hellend vlak heeft begeven: (e) ten gevolge van het intervisie­traject kan de docent niet meer beoordelen wat hij zelf in z’n mars heeft; (f) het is oneerlijk tegenover studenten die het in hun eentje hebben klaargespeeld een leesbaar artikel te schrijven. In dit concrete geval zijn dat reële bezwaren, want voor de betrokken student was dit een herkansing, terwijl aan de overige studenten veel minder gelegenheid tot intervisie geboden was.
Maar in het algemeen gesproken moet men voorkomen dat de didactiek door benepen toetserij ondermijnd wordt. Zou het niet beter zijn de ‘peer feedback’ te formaliseren (studenten leveren niet alleen hun definitieve versie maar ook hun eerdere input voor het intervisietraject bij de docent in)? Of zouden ze gelegenheid kunnen krijgen, nadat de docent feedback op de ingeleverde versie heeft verstrekt (zie d), een defini­tieve versie te produceren en in te leveren? Het zou de docent handenvol werk kosten, maar hun leeropbrengst zou navenant toenemen.
Bron: Discussiedraad Jaap den Ouden (HUmedia 23/6/2010)