De landelijke studentenorganisaties hebben de beleidsnotitie Studiesucces, een nieuwe definitie uitgebracht (19/6/2014). Zij bepleiten dat de universiteiten en hogescholen minder mikken op rigide beperking van de studieduur en voldoende ruimte scheppen voor extracurriculaire vorming, bijvoorbeeld voor studenten die medezeggenschapsfuncties en bestuursfuncties in studentenorganisaties willen bekleden. Ook wijzen zij op de belangen van student-ondernemers, topsporters, (inkomende en uitgaande) internationale studenten en ambitieuze studenten die bovengemiddelde prestaties willen leveren. Meer in het algemeen vragen zij tevens aandacht voor de belangen van verticale doorstromers (mbo-hbo-wo) en van studenten die studie­vertraging oplopen doordat ze in eerste instantie de verkeerde studie hebben gekozen of doordat ze met handicap of ziekte te kampen hebben of hebben gehad. Universiteiten en hogescholen moeten, kortom, méér rekening houden met factoren die de studievoortgang kunnen belemmeren en hun programma’s beter afstemmen op verschillen in studietempo.
De notitie is opgesteld door de twee landelijke organisaties voor de behartiging van studentenbelangen (LSVb en ISO), samen met de landelijke lobby van studenten­gezelligheids­verenigingen (LKvV). Met hun pleidooi voor tempodifferentiatie zetten zij zich inderdaad voor de belangen van studenten in. Maar toch zit er een luchtje aan. Als ze echt naar hun achterban hadden geluisterd, zouden ze ook de belangen van ‘non-traditional students’ in hun lijstje hebben opgenomen: parttimers, werk­studenten, studerende ouders, herintreders. Ze hadden zich verzet tegen de afbouw van de deeltijd­opleidingen en ze hadden gepleit voor ruimhartige afstemming van de studieprogramma’s op verschillen in beginniveau.
Als we hun recente notitie van alle franje ontdoen, lijkt het er eerder op dat de nomenkla­toera van studentbestuurders en -vertegenwoordigers vooral haar eigen, geprivilegeerde positie, ook na de afschaffing van de basisbeurs, veilig wil stellen. Juist de groep studenten die zich verder wil ontplooien met extracurriculaire activiteiten, die zodoende een curriculum vitae opbouwt waar vraag naar is op de arbeidsmarkt en die uitgroeit tot afgestudeerden die het meest gewaardeerd worden door het bedrijfsleven: juist die groep wordt volgens de opstellers van de notitie (pp. 3-4) hard geraakt door de rigide tempo-eisen van de universiteiten en hogescholen. Maar een recent Brits onderzoek naar de verschuivende functie van studentenvakbonden (The Guardian 1/4/2014) kan misschien een ander licht op de beleidsnotitie werpen.
Lees verder … (PDF)