Als leerkracht moet je iets van jezelf laten zien, zegt Hanneke63 (6/5/2012): dat schept een band met de kinderen en dat geeft hun de ruimte en de gelegenheid om over zichzelf te praten. Hanneke heeft er bijvoorbeeld geen spijt van dat ze ooit in de klas heeft verteld dat ze een autistische broer heeft en dat een andere broer overleden is. Dat zijn persoonlijke dingen, maar het levert wat op om je als leerkracht kwetsbaar op te stellen.
Ik denk dat ik begrijp wat Hanneke bedoelt, maar legt ze het voldoende uit? Gesteld bij­voorbeeld dat je in scheiding ligt en daar dag en nacht mee bezig bent, is het dan verstandig zoiets als leerkracht met de klas te delen? Volgens mij niet, zelfs niet als het onder­werp ‘scheiding’ in een kringgesprek aan de orde zou komen. Het zou misschien een band scheppen, maar het is niet in het belang van de kinderen om hen met jouw persoonlijke problemen te belasten.
Leerkrachten kunnen persoonlijke ervaringen inbrengen, maar daar zijn ook grenzen aan. Er is een spanningsveld tussen pro­fessionele distantie enerzijds en persoonlijke intimiteit anderzijds. Hun inbreng moet functioneel zijn voor het bereiken van de leer­doelen en mag geen schade berokkenen aan de leerlingen of aan de professionele relatie tussen leerkracht en leerling. Het gaat om ‘mediated intimacy’, waarbij zij zich tezamen richten op de leertaken in kwestie.