We leren te veel voor de school en te weinig voor het leven, schreef de Romeinse wijsgeer Seneca in zijn Morele Brieven. Paul T. Corrigan koppelt daar een concreet advies aan (Inside HigherEd 3/6/2016): je moet je studieboeken niet verkopen nadat je het tentamen gehaald hebt. Docenten leggen in hun onderwijs te veel nadruk op het accumuleren van kennis in het hoofd van hun studenten en wijzen te weinig op het belang dat studenten hun kennis opslaan en toegankelijk maken in een persoonlijke handbibliotheek. Maar in een vorig blogbericht zette ik uiteen dat lang niet alle leermiddelen daarvoor geschikt zijn. De Bosatlas verdient zijn plaats in een persoonlijke handbibliotheek, maar er zijn heel wat leermiddelen die uitsluitend leer- en geen naslagfuncties vervullen. Eigenlijk zou men in het leerplan van elke opleiding niet alleen de leerdoelen moeten specificeren die uiteindelijk bereikt moeten worden, maar ook het arsenaal van naslagmiddelen dat leerlingen of studenten aan het einde van hun opleiding zouden moeten hebben vergaard.
Ooit op een blauwe maandag heb ik een wetenschappelijk artikel geschreven waarin ik een uitbreiding van Bloom’s Taxonomy of educational objectives voorstelde: niet alleen verbetering van het handelingsrepertoire, maar ook verbeterde doelen, plannen en posities en een verbeterde taakomgeving (waaronder een timmermanskist en een handbibliotheek).