onderwijsethiek.nl

Donald Clark (26/9/2011) legt de vinger op zeven on-ethische (kafkaëske) aspecten van de gangbare tentamens. Hij bedoelt toetsprocedures waar de certificerende functie van de toetsing ten koste gaat van optimale vervulling van de missie van onderwijsgevers. De missie van docenten is optimale voorwaarden te scheppen opdat iedere student de gestelde leerdoelen bereikt. Uit dat oogpunt heeft Clark bij­voorbeeld bezwaar tegen het veronachtzamen van de formatieve toetsing. Studenten moeten voldoende gelegenheid krijgen zelf vast te stellen in hoeverre ze de leerdoelen bereikt hebben en waar nog lacunes zitten, en voldoende gelegenheid om die lacunes vervolgens bij te spijkeren. Pas na deze formatieve rondes mag het summatieve tentamen worden afgenomen. Ook heeft hij er bezwaar tegen – dat komt bijna op hetzelfde neer – dat de formatieve functie van summatieve tentamens veronacht­zaamd wordt. Studenten die (blijkens het summatieve tentamen) de leerdoelen nog niet bereikt hebben, moeten geattendeerd worden op hun lacunes en zij moeten voldoende gelegenheid krijgen om die alsnog binnen redelijke termijn bij te spijkeren. Hij bepleit een vorm van ‘mastery learning’ waarin iedere student de kans krijgt het beoogde competentieniveau ten volle te bereiken. Dat klinkt allemaal erg idealistisch, maar vormt idealisme niet de kern van het onderwijsbedrijf?
Bron: Wilfred Rubens 27/9/2011