De Tweedekamerfractie van de PvdA wil dat mbo-instellingen hun toegelaten studenten garanderen dat ze een stageplaats krijgen of dat ze anders vervangende praktijkopdrachten kunnen doen (AD 28/10/2013). Dat lijkt me een redelijk verlangen, maar de PvdA-minister zal vermoedelijk antwoorden dat mbo-instellingen slechts een inspanningsverplichting hebben en dat lieverkoekjes niet gebakken worden. De vraag is dan of de PvdA-fractie ook bereid is echt z’n tanden te laten zien en vervolgens dóór te bijten. Het is nogal goedkoop zomaar iets te roepen om stemmen te winnen bij het kiezersvolk. Laat de fractie verduidelijken welke wettelijke regelingen en procedures volgens haar veranderd moeten worden. Wat moet er gebeuren om de duur van de verplichte stages aan te passen aan het beschikbare aantal stageplaatsen? Mag van opleidingen worden verlangd dat ze hun onderwijsprogramma’s flexibiliseren, zodat alle beschikbare stageplaatsen het hele jaar door bezet kunnen worden? Houdt de inspanningsverplichting óók in dat ze waar nodig een eigen leerbedrijf opzetten om moeilijk plaatsbare stagiairs onder dak te brengen? Krijgen mbo-studenten recht op schadevergoeding (of een sociale uitkering) als de mbo-instelling haar verplichtingen niet nakomt, of verliest de opleiding dan haar Crebo-erkenning? En hoe zit het met subsidies of belastingfaciliteiten voor stagebedrijven?
Zie ook: Tekort aan stageplaatsen I en II
Op 28/10/2013 heeft de minister kamervragen beantwoord van PvdA-kamerlid Jadnanansing, naar aanleiding van een artikel in Spits (9/10/2013). Maar drie vragen zijn niet gesteld en dus ook niet beantwoord: hoeveel mbo-studenten lopen studievertraging op doordat ze geen stageplaats kunnen vinden, hoevelen voelden zich genoopt de opleiding onverrichterzake te verlaten doordat ze geen stageplaats konden vinden, en hoevelen onder hen zijn tegen hun zin uit de opleiding verwijderd omdat ze niet op tijd een stageplaats hebben kunnen vinden?