Micro-aggressions, zo worden ze in Amerika genoemd: kleine, terloopse confrontaties waarmee leden van minderheidsgroepen op hun plaats worden gezet. Tiffany Martínez, een succesvolle vierdejaars student Sociologie in Boston, dochter van Dominicaanse immigranten, gaf er vorige week op haar weblog een schrijnend voorbeeld van. De docent had de papers nagekeken en becijferd. Aan het begin van het werkcollege kreeg iedere student zijn of haar werkstuk terug. Maar Tiffany kreeg geen cijfer. Ze werd voor het front van de zaal geroepen en de docent voegde haar toe dat ze haar paper nog behoorlijk moest reviseren. Uit haar woordkeus was namelijk duidelijk gebleken dat ze plagiaat had gepleegd. Zo’n woord als ‘derhalve’ bij­voorbeeld, dat kon niet uit haar eigen allochtone koker komen: daar was kennelijk knip- en plakwerk in het spel geweest. Ze mocht haar verhaal weer inleveren als ze al haar bronnen volgens de regels der kunst had verantwoord. Tiffany was met stomheid ge­slagen. De rest van het college-uur ploos ze haar werkstuk nog eens minutieus uit, maar ze kon zichzelf nergens op plagiaat betrappen. Ze was het slacht­offer geworden van (vermoedelijk onbewuste) venijnige vooroordelen.
Haar relaas heeft de landelijke pers gehaald en haar universiteit, Suffolk University in Boston, is inmiddels een gewetensonderzoek gestart. Zelf heeft ze ontelbaar vele reacties gekregen van studenten die, net als zij, te lijden hebben gehad van dit soort demoraliserende speldeprikken.
Bron: Huffington Post (28/10/2016), Chronicle HE (28/10/2016), Suffolk Journal (28/10/2016)