Achttien maanden geleden trachtte minister Bussemaker de afschaffing van de basisbeurs door de Eerste Kamer te loodsen. Bij die gelegenheid zegde zij toe dat ze in gesprek zou gaan met de koepelorganisaties (VSNU en VH), met de studentenorganisaties (ISO en LSVb) en met andere deskundigen om te bekijken of de rechtspositie van studenten versterkt moest worden nu ze, wat de financiering van hun studie betreft, op zichzelf werden teruggeworpen. Onlangs rapporteerde de minister in een Kamerbrief wat die gespreksronde heeft opgeleverd.
De input van de gesprekken werd geleverd door knelpuntennotities van de studentenorganisaties. Grofweg gesproken, droegen zij twee soorten knelpunten aan. Enerzijds de rigiditeit van de lokale regelgeving, waarmee universiteiten en hogescholen de studievoortgang belemmeren, en anderzijds de ondoorzichtigheid van die regelgeving waardoor studenten belemmerd worden in de verdediging van hun rechten en belangen. Flagrant in strijd met de ministeriële toezegging werd het onderwerp van de gespreksronde beperkt tot de laatstbedoelde categorie knelpunten: de rechtsbescherming van individuele studenten zodat ze hun rechten en belangen kunnen verdedigen als hun universiteit of hogeschool daarop in besluiten of handelingen inbreuk maakt. Maar ook binnen de aldus ingeperkte gespreksruimte, houdt de minister de boot af:
Lees verder … (PDF)
Gabriel Sandoval (Chronicle H.E. 29/7/2016) fileert hoe en waarom universiteitsbestuurders de verzameling mensen binnen en rond hun instelling als ‘community’ (of liever nog ‘family’) aanduiden.