Een universitaire docent heeft een intieme relatie met een meerderjarige student die zijn cursus volgt. Moet de universiteit daar iets tegen doen? Deze casus leidt tot een pittige discussie op het forum van het vrouwentijdschrift Viva (12/8/2012). In strafrechtelijke zin is er niets aan de hand en voor vele forumdeelnemers is daarmee de kous af. Wie werpt de eerste steen als zelfs een staatssecretaris van Defensie vrijuit gaat, die het bed deelt met zijn adjudant? In Nederland wordt relationele belangenverstrengeling op het werk veel minder laakbaar geacht dan het nafluiten van vrouwen op straat, stelt columnist Arnon Grunfeld vanochtend in De Volkskrant. Maar de universitaire docent handelt in strijd met de ethische voorschriften van de Nederlandse Gedragscode Wetenschapsbeoefening (art. I.7): ‘Een [docent/onderzoeker] vermijdt persoonlijke relaties die een redelijke twijfel zouden kunnen wekken aan de objectiviteit van zijn beslissingen, of [die] tot enige vorm van dwang of uitbuiting van een hiërarchisch ondergeschikte zouden kunnen leiden’. Als men het daaraan voorafgaande artikel I.6 ruim interpreteeert, gaat het niet alleen om ondergeschikten in arbeidsrechtelijke zin maar ook om studenten die juridisch of psychisch in een ‘afhankelijke positie’ jegens de docent verkeren. Vorig jaar besprak ik een dramatisch Amerikaans verhaal over de wederzijdse afhankelijkheid van een docent en een studente, twee gelieven die ex-gelieven werden. De moraal van dat verhaal is duidelijk: een universiteit moet niet tolereren dat docenten een intieme of familiale relatie met hun studenten onderhouden, ook al zijn ze beiden meerderjarig. Er is alle reden voor aanscherping van de universitaire integriteitsregels. Als een professionele docent een buitenprofessionele relatie met zijn of haar student onderhoudt, dient hij (zij) de faculteitsdecaan daarvan op de hoogte te stellen, zodat gepaste maatregelen genomen kunnen worden om belangenverstrengeling te voorkomen.