Beste meneer Currie, mijn jongste zoon zit bij u in de klas, in groep 5, en ik ben verleden vrijdag natuurlijk op de woelige ouderavond geweest, die gewijd was aan uw spontane les over seksuele diversiteit. Ik wist niet dat u homoseksueel bent en dat u vroeger op de basisschool om uw meisjesachtigheid gepest werd. Maar ik wil u zeggen: het is goed dat u Johnny, het klasgenootje dat nu in een soortgelijke positie zit, in bescherming heeft genomen en dat u in de klas het sprookje heeft voorgelezen van de twee prinsen die verliefd op elkaar werden.
Mijn man en ik hebben tegenover onze kinderen nooit geheimzinnig gedaan over same-sex relaties. We hebben hun ook verteld over het homohuwelijk, dat sinds vorig jaar bij ons in North-Carolina erkend is. Maar we zitten nu met de volgende vraag. Voorheen ging de voorlichting betreffende seksuele diversiteit over gedragingen en gevoelens van volwassenen. Maar door uw les komt het allemaal veel dichter bij: kinderen worden ervan bewust gemaakt dat er misschien ook klasgenoten zijn die verliefd worden op een seksegenoot en verkering met hem of haar willen. Onze vraag is: moet de school daaraan geen consequenties verbinden voor haar privacybeleid? Tot nu toe vindt iedereen het normaal dat jongens zich gezamenlijk open en bloot verkleden en douchen voor gymnastiek of zwemmen (en meisjes idem dito in hun eigen kleed- en doucheruimte), maar dat berust op de fictie dat jeugdige homoseksualiteit niet bestaat. Nu die fictie wordt doorgeprikt, ligt het volgens mij voor de hand dat ieder kind voortaan maximale privacy wordt gegund, met individuele kleed- en douchehokjes dus. Het wederzijdse recht op lichamelijke privacy tussen heteroseksuele jongens enerzijds en heteroseksuele meisjes anderzijds moet volgens mij worden uitgebreid tot het recht op lichamelijke privacy tussen jongens onderling en tussen meisjes onderling.
We vonden het te ver gaan dit onderwerp vrijdagavond aan te snijden. Er bleken immers best wat ouders te zijn die nog helemaal niet toe waren aan het idee dat seksuele diversiteit (inclusief de jeugdige variant ervan) bespreekbaar gemaakt moet worden in de klas. Die weerstanden zijn een reden te meer om binnen de PTA van onze school een gespreksgroepje op te zetten over het lichamelijke privacybeleid op school. Wat vindt u van een dergelijk initiatief?
Inspiratiebron: Huffington Post 18/5/2015
Seksuele diversiteit in de klas
/
Alle reactiemogelijkheden zijn voor dit bericht momenteel gesloten.
4 reacties op “Seksuele diversiteit in de klas”
schreef:
1. Ik heb in dit blogbericht een fictieve moeder opgevoerd. Ik weet niet of haar redenering hout snijdt. De redenering kan worden gevoed door de volgende veronderstellingen:
1.1 Voorlichting aan basisscholieren over seksuele diversiteit (en met name over de jeugdige variant daarvan) kan heteroleerlingen en hun ouders angst inboezemen: hoe kunnen we ons teweerstellen tegen mogelijke avances van homoleerlingen? Het kan hun dan geruststellen dat ze in elk geval bij het verkleden en douchen in hun lichamelijke privacy beschermd worden.
1.2 De angst voor homoseksuele avances kan in de hand werken dat heteroseksuele leerlingen pestgedrag tegen potentiële homo’s ontwikkelen.
1.2a De pester wil de potentiële homo duidelijk laten weten dat hij niet van avances gediend is. Pesten is een manier om de potentiële homo te isoleren, afstand te scheppen, psychologische muren ten opzichte van hem op te trekken.
1.2b Een mogelijk motief om potentiële homo’s te pesten is tevens hen uit te dagen om uit de kast te komen: ben je homo of hetero, ik eis dat je kleur bekent, ik wil weten welke risico’s ik met jou loop, zoek je soms (door mij ongewenste) intimiteiten?
1.3 Door individuele kleed- en douchehokjes (het optrekken van fysieke muren) neemt men bij potentiële pesters een motief weg om psychologische muren tegenover potentiële homo’s op te trekken (1.2a) en hen krampachtig uit te dagen om kleur te bekennen (1.2b).
2. Veronderstelling 1.2b doet de vraag rijzen hoe meester Currie het onmogelijke thema ‘kleur bekennen’ heeft aangepakt. Moet hij zijn basisscholieren voorlichten over de fifty shades of pink and blue en over de ontwikkelingspsychologische processen die tot een seksuele oriëntatie leiden? Hoe legt hij aan Johnny en zijn klasgenoten uit dat ze er vermoedelijk nog helemaal niet aan toe zijn om zichzelf te positioneren op het seksuele kleurenpalet en dat ‘kleur bekennen’ dus een onredelijke eis is (Education News 10/5/2015)?
schreef:
Onder auspiciën van de stichting School & Veiligheid heeft de website Gay & School in 2013 de brochure Gewoon homo op de basisschool uitgebracht. Het gaat om een schoolbeleid dat aan leerlingen die anders zijn voldoende sociale veiligheid beoogt te bieden. In mijn blogbericht richt ik me op de complementaire vraag: in hoeverre moet een dergelijk schoolbeleid zich mede richten op de behoefte aan sociale veiligheid van leerlingen die niet anders zijn?
schreef:
Op de ouderavond is afgesproken dat dit soort onderwerpen voortaan tijdig zal worden aangekondigd aan de ouders. Verder werd door boze ouders geëist dat het gewraakte boek uit de schoolbibliotheek verwijderd werd. Het schoolhoofd heeft deze eis niet ingewilligd. Inmiddels hebben de protesteerders het hogerop gezocht bij het bestuur van het schooldistrict.
Hoewel meester Currie niet formeel berispt is, vindt hij dat hij toch te weinig steun heeft gekregen van het schoolhoofd. Hij heeft zijn ontslag ingediend. Ook het adjunct-hoofd, dat haar exemplaar aan meester Currie had uitgeleend, heeft haar baan opgezegd.
Bron: Huffington Post 17/6/2015
schreef:
Op ThinkProgress (22/6/2015) nog een terugblik op de positie van homoseksuele leraren.