Chinese kinderen lopen drie jaar vóór op hun Westerse leeftijdgenoten, kopte De Morgen (17/2/2012). Nauwkeuriger geformuleerd: in 2010 is uit het internationale PISA-onderzoek gebleken dat de gemiddelde vijftienjarige leerling uit het schoolsysteem van Shanghai qua wiskundeprestaties twee à drie jaar vóórloopt op zijn of haar leeftijdgenoten uit Westerse landen, en qua leesprestaties één à twee jaar. Naar aanleiding daarvan heeft het Grattan Institute, een Australische denktank, uitgezocht wat de succesfactoren zijn in de schoolsystemen van Shanghai, Hongkong, Singapore en Zuid-Korea (2012a, 2012b). Dat heeft interessante uitkomsten opgeleverd.
Maar als eenvoudige onderzoeker zou ik eerst willen weten hoe die schoolsystemen gedefinieerd zijn. Wat verstaat men onder ‘het schoolsysteem van Shanghai’: gaan alle kinderen van een leeftijdcohort in Shanghai naar school? zijn er ook scholen die niet tot het schoolsysteem gerekend worden? is er soms een zware toelatingsselectie waardoor de hoge prestaties van het schoolsysteem verklaard kunnen worden? en hoeveel leerlingen hebben het schoolsysteem reeds vóór hun vijftiende verjaardag verlaten?
Lees verder … (PDF)
Shanghai koploper in PISA?
/
Alle reactiemogelijkheden zijn voor dit bericht momenteel gesloten.
3 reacties op “Shanghai koploper in PISA?”
schreef:
Met Singapore kan iets soortgelijks aan de hand zijn: een zeer welvarende stadstaat zo groot als de Noordoostpolder, een laag geboortecijfer, een zeer terughoudend toelatingsbeleid voor immigranten, veel illegale immigranten (zonder verblijfspapieren dus).
schreef:
Anne Meijdam (VK 28/5/2013) rapporteert over het hukou-systeem: achterstandspositie migranten in Chinese steden – 220 miljoen Chinese migranten willen einde aan ‘apartheid’ – wie als migrant van het platteland naar de stad trekt in China, heeft amper recht op onderwijs en gezondheidszorg – de weerstand tegen deze buitensluiting groeit – machtige gemeenten als Peking en Sjanghai willen voorrechten houden.
schreef:
In de Washington Post (15/9/2014) noemt Yong Zhao als succesfactoren: (a) een autoritaire lands- en schoolcultuur waarin leraren een absoluut gezag hebben en leerlingen eventueel falen geheel aan zichzelf toeschrijven en (b) een smalle range van onderwijsdoelen, gecodificeerd in een hoog-gestandaardiseerd en high-stakes toets- en examensysteem en resulterend in leerlingenpopulaties die homogene input en output van het onderwijsproductiesysteem vormen.