onderwijsethiek.nl

Eerder had ik het over een Nederlandse MBO-opleiding tot apothekersassistent, maar hier gaat het om een Vlaamse HBO-opleiding tot maatschappelijk werkster. Laten we haar Rosa noemen. Ze is slechthorend en heeft dientengevolge ook moeite zich mon­deling op vlotte en vloeiende wijze uit te drukken, maar gebarentaal beheerst ze tot in de puntjes. Ze wil maatschappelijk werkster worden op een doveninstituut. Ze heeft voor een studie bij deze hogeschool gekozen, omdat ze daar goede faciliteiten zeggen te bieden voor studenten met een functiebeperking. Maar in het eerstejaarsvak Beroepspraktijk gaat het mis. Het is een werkcollege waarin 17 studenten wekelijks vier uur lang discussiëren onder leiding van een docent. Rosa laat zich vergezellen door een gebarentolk. Maar na twee weken vraagt de docent haar vriendelijk doch dringend die tolk thuis te laten omdat de discussie er ernstig door vertraagd wordt. Bij de eindbeoor­deling van het vak krijgt ze een nipte onvoldoende wegens defi­ciënties op het gebied van mondelinge uitdrukkings­vaardigheid alsmede initiatief, vaardigheid in het geven van feedback en diepgang in reflectie.
De Vlaamse Raad voor Betwistingen inzake Studievoortgangsbeslissingen (26/8/2010) heeft haar nog met kunst- en vliegwerk trachten te redden, maar dat college acht zich niet bevoegd de gehanteerde beoordelingscriteria buiten werking te stellen en de faculteit op te dragen voor deze studente vervangende criteria te hanteren. En het college onthoudt zich van een oordeel over de kwaliteit van de studievoorlichting, over de kwaliteit van de geboden onderwijsfaciliteiten en over de (volgens mij on­aanvaardbare) druk die door de begeleidende (en beoordelende!) docent is uitge­oefend om de studente in haar communicatiemogelijkheden te beknotten.