Ben ik nou gek of raar, dat ik dat walgelijk vond, vraagt ImTheWolf op het forum van Scholieren.com. Ze was bij het schoolvak Biologie weggelopen toen ze een schapenhart moest ontleden. Nee, niet gek of raar, maar wel een beetje kleinzielig, krijgt ze ten antwoord: je moet je over je gevoelens heen zien te zetten.
In de onderwijsethiek denkt men daar anders over. In de eerste plaats mag van leraren worden verwacht dat zij hun leerlingen vooraf de mogelijkheid geven zich aan zo’n gevoelige leertaak te onttrekken. Maar, belangrijker nog, moeten zij hen helpen om de gevoelens te verkennen die deze taak bij hen oproept, zowel vooraf als achter­af. De meeste scho­lieren zullen er weinig moeite mee hebben een riblap of karbo­naadje aan te raken. Iets confronterender is vermoedelijk een soepkip of een inktvis of de kop van een kabeljauw. Maar de heftigste gevoelens worden vermoedelijk gewekt door een dode vogel (met veren en al), een dode haas, of de organen van een ander aaibaar dier. Dat is een heftige confron­tatie met leven en dood. En bij het ontleden is ook de eerbiediging van de integriteit van het stoffelijk overschot in het geding. Van de professionele biologieleraar mag worden verwacht dat hij (zij) de leerlingen begeleidt bij deze confronta­tie en hen helpt te onderzoeken welke grenzen ze daarbij voor zichzelf in acht willen nemen.
Bron: Scholieren.com (13/2/2011); Onderwijsethiek.nl (7/3/2008, 1/4/2008).