Een basisschool in Bodegraven heeft strakke gedragsregels voor het schoolplein ingevoerd: ruwe spelletjes zoals pakkertje zijn verboden (AD 12/2/2014). Maar er zijn in Nederland ook tegengeluiden, waarin gewaarschuwd wordt voor overregulering en een doorgeschoten veiligheidsbeleid. Een tijd geleden schreef ik bijvoorbeeld over Sjon van de Schepop, die stoeitrainingen geeft. Vooral jongens hebben volgens hem ruwe spelletjes nodig om met elkaar te communiceren.
Onlangs berichtte de Huffington Post (14/3/2014) over de Swanson Primary School (Nieuw-Zeeland) die haar veiligheids­beleid gedereguleerd heeft: de strakke gedragsregels voor de schoolterreinen zijn afgeschaft. De leerlingen (m/v) krijgen alle ruimte om zich in de pauzes uit te leven. De school doet beroep op hun eigen verantwoordelijkheidsgevoel en zelfregulering. Dat blijkt positieve effecten te hebben, ook voor het leren in de klas.
Maar uit de verhalen maak ik op dat Bodegraven en Swanson niet alleen op het punt van regulering verschillen. In de Bodegraafse binnenstadsschool hebben de leerlingen van 8:30 tot 15:30 les, onderbroken door een kort speelkwartier in de ochtend en anderhalf uur lunchpauze. Velen gaan tussen de middag naar huis. Woensdagmiddag (en in de onderbouw ook vrijdagmiddag) hebben de leerlingen vrij. Swanson daarentegen geeft vijf dagen per week van 9:00 tot 15:00 les, dagelijks onderbroken door twee lange pauzes (40 resp. 45 minuten, waarvan telkens 10 minuten gereserveerd is voor gesuperviseerd eten en drinken). De school heeft uitgestrekte buitenterreinen, waaronder zowel geasfalteerde gedeelten als veel grasland. De leerlingen hebben dus in drie opzichten vrij spel: lange pauzes, een ruim territoir en weinig beperkende regels.
Zie ook: Te veilige school (I) en (II).