Het rommelt in het Amerikaanse basis- en voortgezet onderwijs. Er zijn gemeenschappelijke kerndoelen ingevoerd en er zijn computertoetsen ontwikkeld om de vorderingen regelmatig te toetsen. Die intensieve toetserij stuit op weerstand. In New York State bijvoorbeeld heeft één op de vijf kinderen vorig jaar niet aan de computertoetsen meegedaan: ouders vrezen dat de vele toets-uren ten koste gaan van het aantal leer-uren en ze willen hun kroost niet aan die stressvolle toetssituaties blootstellen. In New York State wordt gebruik gemaakt van de standaardtoetsen van het PARCC-consortium en niet van de adaptieve SBAC-toetsen. Om tot op zekere hoogte aan de bezwaren tegemoet te komen, is nu aangekondigd dat de tijdslimiet geschrapt wordt: kinderen mogen zoveel tijd aan de toets besteden als ze nodig hebben (NY Daily News 5/2/2016, NY Chalk Beat 8/2/2016, Education Week 23/2/2016). Voortaan zullen ze dus niet meer worden afgerekend op een lager tempo waarin ze de toets afleggen of op een langere tijdsduur die zij nodig hebben om alle vragen te beantwoorden. Het wordt nog een heel gepuzzel voor de school om dat te organiseren (worden toetsen voor trage leerlingen gespreid over twee dagdelen?). Maar misschien moet je dat ervoor over hebben. Want is het eigenlijk ethisch toelaatbaar om leerlingen, als ’t ware, strafpunten te geven omdat hun toetstempo te laag is?
Lees verder … (PDF)
Op 23 maart wijdde het VARA-programma Rambam een nieuwsitem (9:50″-15:45″) aan bedenkelijke praktijken bij de uitgifte van dyslexieverklaringen. OCW heeft daaraan nu een Kamerbrief (22/4/2016) gewijd.
Dit soort verklaringen vormt de basis voor verlenging van de toegestane toetsduur, maar ook voor dispensatie van eisen inzake het studietempo (bv. met betrekking tot het bindend studieadvies) en voor coulances op het gebied van de studiefinanciering. Voor de beleidsvorming ten aanzien van de verlenging van de toegestane toetsduur is het uiteraard van groot belang dat men de rationale achter de limitering van de toegestane toetsduur verheldert.
De immense groei van het aantal dyslexieverklaringen kan worden opgevat als een symptoom van het feit dat het reguliere onderwijs onvoldoende is afgestemd op verschillen in lees- en schrijftempo (Nu.nl 26/5/2013; BNR 2/5/2016), maar een achterliggende factor is ook dat het basisonderwijs tekortschiet in de training van de basisvaardigheden lezen/schrijven/rekenen (Onderwijsethiek 1/5/2016).