Een studente van de bacheloropleiding Bestuurskunde is chronisch ziek en heeft ten gevolge van medicijnen haar stressbestendigheid verloren. Ze moet nog twee tentamens afleggen en verzoekt de examencommissie om een bijzondere tentamenregeling. Ze doet dus beroep op faciliteiten waarin de Wet Gelijke Behandeling HCZ uitdrukkelijk voorziet: de universiteit moet aanpassingen doen opdat ze niet door haar handicap of chronische ziekte benadeeld wordt. In eerste instantie verzoekt ze de beide cursussen niet met schriftelijke tentamens maar met vervangende werkstukken te mogen afsluiten. De commissie weigert dat: schriftelijk tentamens zijn een essentieel element van de opleiding aangezien van afgestudeerde bestuurskundigen wordt verwacht dat ze onder tijdsdruk een schriftelijke prestatie kunnen leveren. Maar de commissie strijkt de hand over het hart en is bereid elk van beide tentamens mondeling op een door haar gekozen tijdstip af te nemen. De studente doet als stressverlagend tegenbod: elk tentamen opsplitsen in drie (mondelinge?) deeltentamens.
Waar gaat dit geschil over? (a) De examencommissie heeft tot taak bij elke student te toetsen of de cursusdoelen in voldoende mate bereikt zijn (gelijke monniken gelijke kappen). (b) De commissie mag elke afwijkende toetswijze toestaan, zolang adequaat getoetst wordt of de student de cursusdoelen bereikt heeft. (c) De commissie meent evenwel geen afwijkende toetswijze te mogen toestaan waarvan deze studente met haar onvoldoende beroepscompetenties (stressbestendigheid) voordeel zou trekken.
De kwintessens van deze casus is volgens mij: Is stressbestendigheid of werken onder tijdsdruk een competentie die in de cursusdoelen of in de eindtermen van de opleiding is opgenomen? Zo neen, waar haalt de examencommissie het recht vandaan iemand te belemmeren het diploma te halen enkel en alleen omdat de betrokkene in dat opzicht ongeschikt zou zijn voor de beroepen waartoe de opleiding toegang geeft?
Bron: Zieke studente klaagt universiteit aan (Algemeen Dagblad 4/2/2009)
De (schizofrene) studente heeft haar gelijk trachten te halen bij de rechtbank en vervolgens in hoger beroep bij de Raad van State. Op 25/2/2009 heeft de Raad van State haar beroep ongegrond verklaard (LJN BH4008, Zoeknummer 200804747/1). Niet omdat haar argumenten niet deugen, maar omdat ze een procedurefout heeft gemaakt: ze heeft verzuimd die argumenten reeds in eerste instantie (bij de rechtbank) naar voren te brengen.