onderwijsethiek.nl

Ik houd van taal. Ik ben gek op woorden. Maar langzamerhand word ik een beetje gek van het woord ‘verdraagzaamheid’. Moslimleerlingen worden opgeroepen verdraagzaam te zijn. Maar men vergeet dat daarmee twee verschillende beginselen kunnen worden bedoeld:
1. Laat je niet radicaliseren. Toon je bereid vreedzaam samen te leven met mensen die afwijkende kenmerken hebben (bv. homo’s) of afwijkende opvattingen huldigen (bv. ongelovigen of afvalligen). Gord je niet aan om mensen van andere pluimage te vuur en te zwaard te bestrijden.
2. Laat je niet gek maken. Toon je bereid ergerlijke gedragingen (bv. belediging en discriminatie) of het uiten van ergerlijke opvattingen (bv. haatzaaiende vooroordelen) lijdzaam te verduren. Trek een harnas aan om ergerlijke aanvallen lijdzaam te incasseren of naast je neer te leggen.
Dit tweede beginsel klinkt heel redelijk. Maar wie op school verdraagzaamheid predikt, dient ervoor te waken dat moslimleerlingen niet monddood worden gemaakt. Men dient hun voor te houden dat ze een gulden middenweg tussen drie beginselen moeten vinden. Het derde beginsel is:
3. Laat je niet kisten. Wees niet bang om assertief voor de eigen belangen, voor de belangen van minderheidsgroepen en voor de handhaving van de democratische rechtsstaat en de internationale rechtsorde op te komen. Toon burgerlijke moed. Gord je aan om ergerlijke aanvallen op de normen en waarden van de democratische rechtsstaat en de internationale rechtsorde met alle wettige middelen te pareren.