Ik weet niet of het nóg zo is op de basisschool, maar in mijn tijd kreeg je een rapportcijfer voor Netheid. Ingeleverde werkjes moeten er onberispelijk uitzien, zonder vlekken en doorhalingen. Daarom zijn schoolkinderen zo dol op typp-ex: je kunt fouten maken, maar de juf ziet er uiteindelijk geen barst van. Dat is ook het fijne van computertechnologie. Dankzij de Backspace- en Deleteknop kan elke fout onzichtbaar hersteld worden. In het ingeleverde werk staat alles uiteindelijk keurig op de lijntjes, in de hokjes, binnen de voorgeschreven marges, zonder ontsierende doorhalingen.
Maar volgens leerpsycholoog Guy Claxton is dit netheidsgebod schadelijk voor het leerproces (Daily Telegraph 26/5/2015). De grondlegger van Building Learning Power wil dat het vlakgom wordt uitgebannen. Leerlingen moeten hun fouten niet verdoezelen. Ze moeten zich niet schamen voor hun fouten maar er eerlijk voor uitkomen. Ze moeten trots laten zien dat ze hun fout tijdig hebben kunnen identificeren en herstellen. Een oefening is namelijk geen normale taak, maar een leertaak. Dat houdt mede in dat leerlingen van hun fouten moeten leren. Het mooiste zou zijn als er in de marge van elk werkblad ruimte was voor persoonlijke toelichting en evaluatie: ik had aanvankelijk antwoord A gekozen, maar bij nader inzien moet het B zijn omdat (…). Op die manier wordt het leereffect van de oefening geoptimaliseerd. Zodoende wordt voorkomen dat Netheid ten koste van opbrengstgerichte Vlijt gaat.
Eén reactie op “Vlijt, netheid en gedrag (II)”
schreef:
En dat geldt ook voor spellingsfouten (Daily Telegraph 12/6/2015).