In de Verenigde Staten krijgen ‘charter schools’ alle ruimte. Het zijn geprivatiseerde scholen voor kinderen van minder­draagkrachtige ouders. Ze worden weliswaar door de overheid bekostigd, maar hoeven niet aan alle overheidsregels te voldoen. Men hoopt dat ze dankzij die deregulering hogere opbrengsten kunnen scoren dan de openbare scholen. In vorige blog­berichten signaleerde ik een Rotterdamse middelbare school die zich door de charter schools laat inspireren.
Charter scholen beroemen zich erop dat ze hoge verwachtingen jegens hun leerlingen koesteren. Volgens onderwijskundigen is dat een belangrijke voorwaarde voor school­succes. Maar de Washington Post (15/10/2013, 13/4/2014) constateert dat die hoge verwachtingen ook een schaduwzijde kunnen hebben: een onderwijsklimaat als van een tuchtschool. Zero tolerance: het minste en geringste vergrijp wordt bijgeschreven op de conduitestaat, hoger op de strafladder volgt vrijheidsbeperking (detention), en uiteindelijk volgt schorsing en verwijdering.
Een onprettig neveneffect van nablijven is echter dat de geprivatiseerde school­onderneming zodoende ook zichzelf straft: zij moet personeel vrijmaken om de nablijvers te superviseren. Het Noble Network of Charter Schools had daar iets op gevonden. Voor elke keer nablijven moesten ouders vijf dollar boete betalen. Na een kritisch artikel van de Chicago Tribune (7/4/2014, 11/4/2014) is deze boete nu afgeschaft. Maar wat blijft is de extra ouderbijdrage (140 dollar) voor de speciale tuchtklas die leerlingen na dertien keer nablijven te wachten staat. Ook voor de remedial zomercursussen is een extra ouderbijdrage verschuldigd.