De Stichting Leerplanontwikkeling (SLO) organiseert een vragenlijstonderzoek over kunstzinnige vorming op school. Het gaat over Culturele Diversiteit. Zij wil inven­tariseren hoe men dat thema binnen de schoolvakken hanteert en in hoeverre men daarbij ondersteuning nodig heeft. Maar de eerste enquêtevraag die de scholen moeten beantwoorden, is wat ze onder Culturele Diversiteit verstaan. De SLO laat dus in het midden waarover zij de respondenten wil ondervragen. Dat mogen ze blijk­baar zelf bepalen. Ik denk dat ze uit drie invalshoeken kunnen kiezen.
(a) De SLO heeft twee rapporten over culturele diversiteit uitgebracht (december 2008 en april 2009). Ze gaan niet over Cultuur met een hoofdletter maar over culturen met een kleine letter: hoe moet je omgaan met een leerlingenpopulatie die uit allerlei verschillende culturen afkomstig is (‘inclusive education’) en hoe bevorder je dat leerlingen open-minded met mensen uit andere culturen omgaan (burger­schaps­vorming)?
(b) Ook het ministerie van Cultuur heeft in het afgelopen decennium het thema Culturele Diversiteit op de agenda gezet, doch dat gaat over Cultuur met een hoofdletter: men wil het gesubsidieerde Cultuuraanbod verbreden (doorbreking van traditionele Cultuurmonopolies) en nieuwe publieksgroepen aanboren (groter Cultuurbereik).
(c) Maar er is nog een derde invalshoek. In opdracht van het ministerie van Onder­wijs is in 2007 een Culturele en Historische Canon van Nederland opgesteld, die leerlingen meer voeling moet geven met de vaderlandse identiteit. Beoogt de SLO steun te geven aan scholen die monoculturele scheefgroei willen voorkomen door meer aandacht te besteden aan de biculturele identiteit van allochtone leerlingen en aan de Mondiale Diversiteit van Kunst- en Cultuur-uitingen? Bijvoorbeeld klassieke muziek en architectuur uit Turkije en Marokko, Indiase dans, of Aziatische beeldende kunst. Als de SLO dat bedoelt, zou zij het duidelijker moeten zeggen.