Wie de leerling liefheeft, kastijdt hem

/

Wie de leerling liefheeft, zo heet het recente boek van Astrid Boon, die als ortho­pedagoge verbonden is aan veertien middelbare scholen in Amsterdam en omgeving. Zij heeft ’t dan over klassenmanagement, en meer in het bijzonder over de bestrijding van normoverschrijdend gedrag van leerlingen. Volgens haar gaat men er te snel toe over lastige leerlingen de klas uit te sturen, te schorsen of zelfs naar het speciaal onderwijs te verwijzen. Er moeten volgens haar strakke grenzen worden gesteld, en als die na de nodige waarschuwing overschreden worden, moet de leraar het klassieke lik-op-stuk beleid voeren: laat ze, bij wijze van werkstraf, strafregels schrijven!
Lees verder… (PDF)

Wil je reageren op dit blogbericht? Schrijf dan een reactie op je eigen site en stuur een trackback naar https://onderwijsethiek.nl/onderwijs/wie-de-leerling-liefheeft-kastijdt-hem/trackback/ of stuur je reactie per e-mail en vermeld daarbij de permalink van ons bericht (HTML-codes zijn toegestaan).

3 reacties op “Wie de leerling liefheeft, kastijdt hem”

  1. […] In het septembernummer van ‘Bij de les’ (NVS-NVL) schreef Jan Ruigrok een artikel over Herstelrecht in het onderwijs. Het gaat over twee verschillende benaderingen van deviant leerlinggedrag: de strafrechtelijke (bv. schorsen) en de herstelrechtelijke (goedmaken van de aangerichte schade). Binnenkort verschijnt bij Uitgeverij Quirijn het boek Nooit meer schorsen. Daarin werken Jan Ruigrok en Hans Oostrik de herstelrechtelijke benadering uit, tegen de achtergrond van de pedagogische missie van de school. Het boek is een geduchte tegenhanger van de ideeën van Astrid Boon. Ook zij zet in haar publicatie kritische kanttekeningen bij het schorsen van leerlingen: ze geeft de voorkeur aan het opleggen van taakstraffen (strafregels schrijven). Zij houdt dus vast aan de straffende benadering, maar ze bepleit een ander soort straffen. Ruigrok en Oostrik gaan een stap verder: door het opleggen van een herstelplicht wordt de boosdoener weliswaar gestraft, maar in die straf staat niet het toebrengen van leed aan de boosdoener maar het goedmaken van de schade jegens de slachtoffers centraal. […]

  2. Hans Pieterson (5/11/2009) stelt een variant op Boons gedragstherapeutische strafregels voor: een taakstraf die de boosdoener weliswaar leed toebrengt maar die hem een schoolse leeropbrengst op het gebied van de basisvaardigheden Taal en Rekenen oplevert.

  3. Daniëlle van Veen & Nina Verhaaren schreven een kritisch artikel over de claims van Astrid Boon (Nieuws Checkers 7/12/2010).